Rik Bobbink

Bij de mensen thuis

“Op de ic verzorg je vaak één of twee patiënten heel intensief. Vaak kun je nauwelijks met ze praten. Dat vond ik lastig. Tijdens mijn stage voor de opleiding verpleegkunde ontdekte ik hoe leuk het is om bij de mensen thuis te komen. Maar de algemene dagelijkse levensverrichtingen vond ik minder interessant. Werken als ambulanceverpleegkundige leek me daarom leuker, omdat dit alles combineert.”

Afwisseling en verantwoordelijkheid

“Je weet nooit hoe de dag verloopt. De ene keer zit je uren stil en de andere keer heb je daar geen tijd voor. Je kunt voor een deel zelf bepalen hoe je dag verloopt omdat je veel vrijheid hebt. Je hebt veel afwisseling, maar ook veel verantwoordelijkheid. Dat laatste zie ik als voordeel. Als ambulanceverpleegkundige ben jij eindverantwoordelijk en bepaal jij wat er met een patiënt gebeurt. Natuurlijk gebruik je het protocol om keuzes te maken, maar ook je eigen kennis.

Het is niet moeilijker dan in een ziekenhuis werken. De kennis heb je namelijk al. Dat je in het ziekenhuis kunt terugvallen op een arts is fijn, maar die neemt ook de beslissingen. En soms heb je daar een andere mening over. Als ik het tijdens mijn ambulancedienst niet eens ben met een huisarts, dan bespreken we dit samen. We zijn het misschien niet altijd eens, ik denk wel dat je op deze manier de zorg beter maakt.”

Bijzondere meldingen

“Je maakt vaak bijzondere meldingen mee. Zo herinner ik mij de eerste bevalling nog goed. Die vond plaats naast de snelweg! We reden toevallig vlak achter de auto met de zwangere moeder. Met de chauffeur heb ik snel een plan gemaakt en het protocol gevolgd. De bevalling verliep goed.   

Een succesvolle reanimatie geeft me ook veel voldoening. De dankbaarheid van de familie is dan groot. Maar reanimeren lukt niet altijd. Als er na twintig minuten nog geen effect is, moet je soms opgeven. Toch haal ik voldoening uit mijn werk als ik heb gedaan wat ik kon. Dat helpt me met relativeren.”

Ondersteuning

“Natuurlijk is relativeren soms lastig. Zo was er een melding over een man van mijn leeftijd. Hij had zijn verloofde tijdens Carnaval gezien met een andere man. Toen ik bij hem thuiskwam, bleek dat hij zich van het leven had beroofd. De emoties van de familie deden mij enorm veel. Gelukkig kon ik er goed over praten met mijn vrouw. Zij is verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp in Arnhem. Je thuissituatie kan veel betekenen in de verwerking van heftige meldingen. Al kan ik soms een heftige melding snel verwerken, terwijl je dagenlang bezig bent met een minder heftige. Gelukkig hebben we ook een Team Collegiale Ondersteuning. Dat team helpt je dan verder.”